شماره تلفن 112 در ایران تحت عنوان شماره ملی امداد و نجات معرفی شده و یکی از شماره های تماس اضطراری در کنار سایر شماره های اضطراری (پلیس 110، اورژانس پزشکی 115 و آتش نشانی 125) می باشد که به صورت رایگان در دسترس مردم بوده و با تمامی خطوط تلفن ثابت و یا همراه می توان با آن تماس گرفت. شهروندان در شرایط اضطراری می توانند برای درخواست کمک و یا دریافت خدمات تخصصی و امدادی سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر با شماره 112، در 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته تماس حاصل نمایند.
تعداد مراکز پاسخگویی 112 در کشور 32 مرکز بوده که برای پاسخگویی به تماس اضطراری شهروندان در کشور 24 ساعته فعال می باشند(هر استان یک مرکز). همچنین در هر شیفت کاری مراکز پاسخگویی، 3 نفر اپراتور مسئولیت پاسخگویی و پیگیری خدمات ارائه توسط سازمان امداد و نجات به مردم را برعهده دارند.
مهمترین مسئله ای که باید در شرایط اضطراری به آن توجه نمود رعایت این نکته می باشد که در کوتاهترین زمان با شماره اضطراری 112 و یا هر شماره اضطراری دیگری که می شناسید تماس بگیرید تا در کمترین زمان ممکن و بدون تاخیر به افراد حادثه دیده کمک و امدادرسانی شود.
اگر خودتان در شرایط اضطراری هستید و یا دلایلی دارید مبنی بر اینکه شخصی در شرایط اضطراری قرار دارد، با 112 تماس بگیرید. وضعیت اضطراری هر موقعیتی است که در آن زندگی و حیات فرد تهدید شود و کمک فوری آتش نشانی، اورژانس و امداد و نجات مورد نیاز است.
در صورت مشاهده یا درگیر شدن در یکی از شرایط اضطراری زیر می توانید مستقیماً با 112 تماس بگیرید:
لطفا توجه داشته باشید!
اگر نسبت به شرایط اضطراری که برای شما اتفاق افتاده مطمئن نیستید که آیا یک مورد اضطراری هست یا نه با این حال با شماره 112 تماس بگیرید. با تماس شما، اپراتورها 112 وضعیت گزارش شده را ارزیابی می کنند. اگر گزارش اطلاعات حادثه مربوط به مسئولیت 112 و سازمان امداد و نجات باشد، اپراتورها اطلاعات لازم را دریافت می کنند و نزدیکترین تیم های عملیاتی را به سوی شما اعزام می کنند. همچنین اگر وضعیت گزارش شده خارج از مسئولیت سازمان امداد و نجات و شماره 112 باشد، اپراتورها شما را راهنمایی کرده و در صورت لزوم، اطلاعات بدست آمده از تماس شما را با توجه به شرایط، به یکی از مراجع ذی صلاح اطلاع رسانی می کنند.
در صورتی که چندین نفر با شماره 112 تماس گرفته و گزارش شرایط اضطرار کنند(به عنوان مثال در زمین لرزه، سیل، آتش سوزی، تصادف و ...)، اپراتور موظف است به صورت هدفمند و با سوالات خود اطلاعات خاصی را درخواست کند تا مشخص نماید که آیا این رویداد قبلاً گزارش شده است یا خیر.
در این نوع تماس ها، در صورتی که اپراتور از تماس شما اطلاعات تکمیلی تری نسبت به شرایط افراد در معرض خطر بدست نیاورد، تماس شما را قطع می کند. این کار به منظور جلوگیری از شلوغ شدن خط اضطراری 112 و اطمینان از پاسخ سریع به تماس های اضطراری است.
تماس های غیر اضطرار باعث تأخیر در کمک به افراد آسیب دیده در شرایط اضطراری می شود که ممکن است عواقب ناگواری به همراه داشته باشد.
نمونه ای از تماس های غیر اضطرار:
از خطوط اضطراری می توان در هر زمان برای اعلام هر شرایط اضطراری استفاده نمود، این در حالی است که ثانیه ها می تواند مرز بین مرگ و زندگی را ایجاد کند. ممکن است آن فردی که به کمک فوری نیاز داشته، شخص عزیزی برای شما باشد لذا تماس های غیر اضطرار با شماره های اضطراری(مثل 112، 115 و 125) به معنای مشغول نگه داشتن خطوط اضطراری و اپراتورهای پاسخگویی است، به جای اینکه در این مدت به تماس های اضطراری حساس پاسخ دهند. با اطلاع رسانی به خانواده و دوستان خود در مورد استفاده صحیح از شماره های اضطراری(مثل 112، 115 و 125)، می توانید به ما در کاهش تعداد تماس های غیر اضطرار و بی دلیل کمک کنید. شماره گیری مکرر 112 بدون داشتن وضعیت اضطراری یا تماس برای توهین به اپراتورهای 112 به معنای سوء استفاده بوده و توسط مراجع قانونی قابلیت پیگیری و مجازات را دارا می باشد.
آماده باشید تا به طور خلاصه به تمام سوالات اپراتورها پاسخ دهید. این موضوع با هدف جمع آوری اطلاعات زیر برای انتقال به تیم های عملیاتی یا سایر سازمان های همکار انجام می شود. این سوالات شامل:
به طور خلاصه وضعیتی که با آن روبرو هستید را شرح دهید:
موقعیت مکانی حادثه:
در تمامی تماس های اضطراری رعایت این نکته از طرف تماس گیرنده مهم است که تمامی عناصر آدرس را برای دسترسی سریعتر تیم های عملیاتی به خاطر داشته باشد و در صورت سوال کردن از طرف اپراتور بیان نماید. این عناصر شامل شهرستان، شهر، خیابان، بلوک، آپارتمان، شماره پلاک، راه پله، پارکینگ، تقاطع خیابان ها، علامت های نشانه گذاری منطقه، تقاطع های غیر هم سطح، مدرسه، مسجد، بازار و ... می باشد.
نکته: در برخی از سامانه های پاسخگویی اضطراری مثل 110 و 115 در صورتی که فرد حادثه دیده با تلفن ثابت و در محدوده شهری موقعیت اضطراری خود را اعلام نماید، اطلاعات مکانی و آدرس آن برای اپراتورهای سامانه پاسخگویی نمایش داده می شود.
نام و نام خانوادگی تماس گیرنده:
این اطلاعات از یک سو به ایجاد اعتبار تماس کمک می کند(هنوز تماس های جعلی با شماره های غیر واقعی و یا کد سریال های مخابراتی وجود دارد، که بطور غیر ضروری توسط افراد ناآگاه اتفاق می افتد) و از سوی دیگر دریافت گزارش و استخراج فایل صوتی مکالمات را تسهیل می نماید.
از آنجا که مقررات قانونی اجازه ارائه و دسترسی به فایل ضبط شده مکالمات را به فردی غیر از فرد تماس گیرنده نمی دهد لذا شناسایی هویت فرد تماس گیرنده ثبت آن در سوابق ضروری می باشد.
اطلاعات مربوط به هویت افراد حادثه دیده:
این اطلاعات در موقعیت های اورژانس پزشکی، برای دسترسی به سوابق پزشکی، دارویی و راهنمایی دقیق تر اپراتورها بویژه اپراتورهای 115 در زمان وقوع حادثه مفید می باشد.
شماره تلفنی که با آن تماس گرفته شده:
گاهی اوقات ممکن است بنا به دلایلی اطلاعات شماره تلفن فرد حادثه دیده برای سامانه 112 نمایش داده نشده و یا شماره تلفن فرد حادثه دیده در دسترس اپراتور 112 نباشد که این موارد به شرح ذیل می باشد:
در این شرایط ارتباط بین اپراتور 112 و منبع اطلاعاتی موثق از محل حادثه به منظور پیگیری حادثه و کسب اطلاعات بیشتر مختل می شود. لذا در صورت تماس با مرکز اضطراری 112 و یا هر مرکز پاسخگویی اضطراری دیگر، حتماً شماره تلفن خود و یا هر شماره تلفنی که بتوان با آن در خصوص حادثه اعلامی اطلاعات کسب نمود را به اپراتور مرکز اعلام نمایید.
چند توصیه در حین مکالمه با اپراتور 112:
به فرزندان خود نحوه استفاده از 112 را آموزش دهید
به فرزندان خود نحوه کار با تلفن و موبایل را آموزش داده و آن ها را با شماره های اضطراری آشنا نمایید. به آنها یاد بدهید که چگونه می توانند شماره های اضطراری را شماره گیری نمایند، به عنوان مثال همیشه اعداد "1" و "1" و "2" را شماره گیری کنند و هرگز این اعداد "1 و 2 و 1" یا این اعداد "2 و 1 و 1" را شماره گیری نکنند.
به فرزندان خود اعتماد کردن به اپراتورهای 112 را آموزش دهید. برای آنها توضیح دهید که اپراتور 1-1-2 دوستی هست که می تواند در مواقع اضطراری و خطر به آنها کمک کند.
همیشه لازم است تا آدرس منزل خود و یا یکی از نزدیکان و یا هر یک از دوستان و اقوام که برای فرزند شما جالب می باشد را به وی بیاموزید تا در صورت احساس خطر به سهولت به اپراتورهای 112 انتقال شود.
به عنوان مثال: اگر یکی از اعضای خانواده شما دارای مشکلات قلبی است به او بگویید که چگونه علائم حمله قلبی را شناسایی کند(مثلاً فرد نمی تواند نفس بکشد، سقوط می کند و غیره). در هنگام بروز چنین علائمی، به فرزندان خود بیاموزید تا سریعاً با یکی از شماره های اضطراری تماس بگیرند.
برای فرزندان خود توضیح دهید که شماره 112 برای تماس اضطراری است و در شرایط اضطراری نیاز هست که هر چه سریعتر تیم های اورژانس، آتش نشانی یا هلال احمر پاسخ مناسب بدهند.
به کودکان خود بیاموزید که هر وقت احساس کردند که باید با شماره های اضطراری تماس بگیرند حتی اگر در این مورد مطمئن نبودند، این اقدام را انجام دهند و هرگز آن ها را از عواقب کارشان نترسانید.
از دیگر قابلیت های شماره اضطراری 112 در ایران و در سایر کشورهای جهان، قابلیت تماس بدون سیم کارت می باشد بدین معنی که اگر در گوشی موبایل خود سیم کارتی ندارید، باز هم می توانید با شماره 112 تماس بگیرید.
در هنگام تماس با 112 نیازی به شماره گیری کد کشور نیست و تماس رایگان است.
اگر با 112 تماس بگیرید و بلافاصله به شما پاسخ داده نشود، این بدان معنی است که همه اپراتورها درگیر پردازش سایر تماس های اضطراری هستند. قطع نکنید! اپراتورهای 112 به ترتیب ورود به سیستم در سریعترین زمان ممکن به همه تماس ها پاسخ می دهند. اگر تلفن را قطع کنید و دوباره تماس بگیرید اولویت خود را از دست می دهید!
منبع: مرکز کنترل عملیات جمعیت هلال احمر، سازمان امداد و نجات